Rootstown Busking Team aka FOG HOLLER (US) 100% akoestische Bluegrass Pallieter Café Herselt (21-01-2020) reporter: Freddie & photo credits: Rootsville info club: Pallieter Café info bookings: Rootstown info band: Fog Holler © Rootsville 2020

Dinsdagavond en afspraak in het "Pallieter Café" te Herselt. Op de affiche prijkt het "Rootstown Busking Team" maar ik weet helemaal niet wat te verwachten. Uiteraard gaan we niet minachtend zitten neerkijken want er zijn al zoveel goede muzikanten die als "busker" ooit zijn begonnen. Wat we wel met zekerheid weten is dat het voor de volle 100% een akoestische beleving zou gaan worden. Misschien ook wel met Dirk met de banjo maar al zeker niet met Jo ;-)

Zelfs de dames van het "Cultuurcomité" van Herselt konden hun nieuwsgierigheid niet verder bedwingen en waren zo ook afgezakt naar deze "Cultuurtempel" van Groot-Herselt. Het podium was verhuld is volledige duisternis, alleen enkele piepkleine "Knaldi" spotjes zouden soelaas gaan brengen wie deze buskers nu wel gaan zijn. Dat het een avondje "Bluegrass" met een akoestische string-band zou gaan worden daar had booker Kurt De Bont al een tipje van de sluier weten mee op te lichten.

Tommy Schulz, David Thiessen & Casey Holmberg © Rootsville

Vanuit de vertrouwde backstage kwamen daar dan out of the blue plots vier bluegrassers met maagdelijk getooide cowboy hoeden. Niet de vertrouwde rednecks maar keurig in uniform, dus netjes in het pak. Blijkt dat deze band luistert naar de naam "Fog Holler" en zijn deze afkomstig uit Californië. Dit viertal bestaat uit banjo speler Casey Holmberg, Tommy Schulz op gitaar, Noa Laniakea op de contrabas en David Thiessen op de mandoline (het instrument LOL). Ze zijn aan een indrukwekkende "European Tour" bezig en sluiten deze pas af midden februari. Nog een beetje het gelijkstemmen van de snaren en klaar waren ze, nu enkel nog wat licht Hans :-(

In hun koffer steekt hun nieuwe album "The Official Bootleg" maar daarover later nog wat info eerst spelen! We krijgen hier uitstekende muzikanten te horen met zowat de fijnste bluegrass die ik al mocht aanhoren. Het snarenspel tussen de instrumenten klinkt zowaar geperfectioneerd en zelfs de "madammen van cultuur" gingen op hun puntje van hun stoel zitten. Dat Tommy geen western-gitaar hanteert is niet zo erg want zijn resonatorgitaar kan de conversaties met de banjo en mandoline moeiteloos aan.

Met nummers als "Madge Diner" en "No Letter" weten ze meteen het toch wat schaars opgekomen publiek te boeien. Nee geen vier Amerikaantjes die hier wat dollars komen sprokkelen maar degelijke muzikanten die weten wat ze doen. Hun harmonieuze samenzang in een retro "radio mic" doet ons meteen denken aan de vroegere radio uitzendingen uit de fifties toen we stiekem in een donker kamertje zaten te luisteren. Onze oude "Victrola" nog wat afstemmen krrr, piep, twiet, krrrr en we lijken wel afgestemd op "Bluegrass Radio Station WPYB" with our favorite band "Fog Holler".

Met "Mississippi Waltz" gaan ze over op een 3/4 maat en geen kat die zich hieraan stoort. Een heerlijke retro sound pur sang. Iets waar deze Bluegrassers ook met afwijken is de speelstijl van Noa Laniakea aan de contrabas die veelal gebruikt maakt van zijn "bow" aka strijkstok. Alhoewel vele van hun songs gaan over "Heartbreaks and Promises" krijgen we er ook eentje over "Moonshine" en zo wordt de Appalachen-cultuur hier overgebracht via San Francisco naar het landelijke Herselt. Einde "set 1" en zo kan onze Vic even gaan socializen met "oude" collega's.

Begin "set 2" and the lights went out in het "Pallieter Café". Nee Hans, die "Knaldi" aankoop was geen goed idee en deze klasbakken gewoon in het donker zetten getuigt van weinig respect. Shame on you! Het lijkt er wel op of die Bluegrassers doen het ervoor. Vorige woensdag met "The Sad Hill Outfit" leek het erop of het tweede gedeelte van een tot dan toe prachtig en onderhoudend concert kreeg toen een dipje en ook nu is dit het geval. Ook de gevoelswarmte nam een duikje maar dat lag dan weer niet aan deze "Fog Holler". Nee hun kwaliteiten bleven dezelfde maar de nodige punch leek wat verdwenen. Soms was er met hun "Bluegrass" een knipoog naar "Honky Tonk" maar gelukkig kwamen ze uiteindelijk terug op schema. Ook kregen we uit hun "The Official Bootleg" het nummer "Flowers In Her Hair", ja ze zijn van San Francisco hé!

We kregen zowaar eentje van "Mississippi John Hurt" en "Sittin' On The Old Dark Shore" zou dan een bluegrass versie kunnen zijn van die dock of the bay ;-). We gingen verder op het gehoor want het licht, dat bleef uit. Nu en dan kwamen Tommy en David plots opduiken in die afschuwelijke rode schijn van dat baby spotje en dan was er terug die duisternis van the old dark shore. Het kon de pret niet drukken want we hadden kunnen genieten van outstanding retro bluegrass en daar zijn we die van "Fog Holler" zeer dankbaar voor. Geen earplugs nodig enkel die pure akoestische sound van een string-band. A Job Well Done! Afsluitend kregen we nog "Long Gone Lonesome Blues" van Williams & Monroe, het enige wat nu nog ontbrak waren blue eyes cryin' in the rain. Op maandag 10 februari kan je deze "Fog Holler" nog gaan bewonderen in "'t Stamineeke" te Webbekom en benieuwd of ze daar ook een even aandachtige cultuurraad hebben. CU en Hans...het licht mag terug aan, 't is gedaan ;-)